JORGE LUIS BORGES
ΤΟ ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ
Σε ποιό βασίλειο, σε ποιόν αιώνα, σε ποιά συναστρία
αμίλητη, σε ποιόν κρυφό καιρό, οπού δεν έχει διασώσει
κανένα μάρμαρο την ακριβή του ημερομηνία
επινοήθηκε ό,τι βγήκε, τη χαρά για να μας δώσει;
Ο οίνος από χρυσά επινοήθηκε φθινόπωρα, όντας
κόκκινο ρεύμα που από γενεάς εις γενεάν γνωρίζει
από του χρόνου τους τραχιούς τους δρόμους να περνά κυλώντας,
τη μουσική, τους λέοντες και τη φωτιά να μας δωρίζει.
Σε νύχτες γιορτινές και σε μοιραίες μέρες τον ακούσαν
να εξάπτει τη χαρά, τον είδανε τους τρόμους να απαλύνει,
και σήμερα να τραγουδώ νέο διθύραμβο μού δίνει.
Στα χρόνια τα παλιά Άραβες και Πέρσες τον ετραγουδούσαν.
Δίδαξέ με, οίνε εσύ, την ιστορία μου να βλέπω με όση
ενάργεια, ωσάν στη μνήμη μου ήδη οι στάχτες νά ’χουνε κρυώσει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου