JORGE LUIS BORGES
ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ
Εκατομμύρια κόκκοι άμμου, σωματίδια,
ποτάμια που δεν ξέρουν τί ’ναι η στάση, χιόνι
λεπτοφυέστερο απ’ τον ίσκιο, και όσο απλώνει η
σκιά κάποιου φύλλου η απαλή, η γαλήνια, η ίδια
της θάλασσας ακτή, ο αφρός ο στιγμιαίος,
του βίσωνα οι παλιοί οι δρόμοι, και το μείζον
της πίστης των ιπτάμενων βελών, ο ορίζων
ο ένας και ο άλλος, η φυτεία, η καταχνιά έως
την κορυφή, η βαθιά των ορυκτών γαλήνη
στον Ορινόκο, το μπλεγμένο παίγνιο-τέρας
που κάνουν το νερό, η φωτιά, το χώμα και ο αέρας,
οι λεύγες των υπάκουων των ζώων, θα γίνει
το χέρι σου να πάρουν από εμένα πέρα,
χωρίζοντας τη νύχτα, την αυγή, τη μέρα…
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου