Η ΩΡΑ ΣΦΙΓΓΑ

FEDERICO GARCIA LORCA


Η ΩΡΑ ΣΦΙΓΓΑ

Μες στον κήπο σου ανοίγουν
τα καταραμένα αστέρια.
Στα κερατά του γεννιόμαστε αποκάτω
και πεθαίνουμε.

Κρύα ώρα!
Βάζεις στέγη πέτρινη
στις λυρικές πεταλούδες
και, θρονιασμένη στο γαλάζιο,
φτερά κόβεις,
ψαλιδίζεις.

Μία... δύο... τρεις...
Η ώρα σήμαινε στο δάσος.

Φυσαλλίδες
γέμισε η σιωπή
κι ένα εκκρεμές χρυσό
πήγαινε κι έφερνε
την κεφαλή μου στον αέρα.

Σήμανε η ώρα στο δάσος!
Τα ρολόγια τσέπης
σάμπως σμάρι μύγες
πήγαιναν κι ερχόντουσαν.

Στην καρδιά μου χτυπούσε
το επίχρυσο ρολόι
της γιαγιάκας μου.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.