ΣΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΤΟ ΣΤΗΘΑΙΟ

RENÉ CHAR

ΣΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΤΟ ΣΤΗΘΑΙΟ

Στης στέγης το στηθαίο

Η κουκουβάγια η χουχουριστή,
Με το συνηθισμένο της το μάτι,
Βλέπει την αυγή να επισκιάζει το μάνταλο
Που άνευ δόλου της παρέδωσε η νύχτα.

Μετά τον διαμελισμένο αντίλαλο,
Των μουριών η απάρνηση·
Το πουλί που ιδρώνει μοναχά η καρδιά του
Σκληρότατο προλέγει μούχρωμα,
Τον ουρανό που πυρπολήθηκε η Κόρινθος.

Ο ένας με τον άλλον τα ίδια βάσανα έχουμε
Και ο άνεμος είναι πανάλαφρος,
Ο άνεμος με κεφάλι μέδουσας,
Που εγώ παιδάκι στο Μαρτίγκ
Τον είχα πάρει για κραυγή πουλιού
Που προμήναγε τον τεφρό τον θόλο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.