ARTHUR RIMBAUD
ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟ
Στην πλαγιά
του αναχώματος οι άγγελοι τσαλακώνουν τις μάλλινες εσθήτες τους στις ατσάλινες
και σμαραγδένιες χλόες.
Φλόγινοι
λειμώνες χοροπηδούν ίσαμε την κορυφή τού σαν μαστάρι γήλοφου. Αριστερά τα
κοπροχώματα των παρυφών τσαλαπατιούνται απ’ όλες τις ανθρωποκτονίες και απ’
όλες τις μάχες, της δε καταστροφής όλες οι κλαγγές σέρνουνε τη γραμμή του δρόμου τους. Πίσω απ’ τη δεξιά παρυφή γράφεται
η γραμμή της ανατολής, της προόδου.
Και ενόσω τη
μπάντα στο επάνω μέρος του πίνακα τη σχηματίζουν η περιστρεφόμενη και πηδηχτή βουή
κοχυλιών βγαλμένων από πλήθος θάλασσες και ανθρώπινες νύχτες,
η ανθισμένη
γλυκύτητα των αστεριών και του ουρανού και οτιδήποτε άλλου ροβολάει στην πλαγιά
απέναντι, σαν καλάθι, — φάτσα-φάτσα με το πρόσωπό μας, κάνει
την άβυσσο ν’ ανθίζει, αλλά και όλο το εκεί αποκάτω γαλάζιο.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου