ΑΧ, ΛΟΓΙΣΜΕ ΜΟΥ ΕΣΥ, ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ

 

GUIDO CAVALCANTI

 

ΑΧ, ΛΟΓΙΣΜΕ ΜΟΥ ΕΣΥ, ΟΤΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ

 

Αχ, λογισμέ μου εσύ, όταν με κοιτάς απελπισμένα

που πόνοι με χτυπούν, γιατί δεν βγάζεις με ηρεμία

τα λόγια έξω από του νου μου την περιουσία; –

τα λόγια που ’ν’ στο δάκρυ και στη θλίψη βουτηγμένα.

 

Τα βλέπεις τα σωκάρδια μου τα χιλιολαβωμένα:

τα πλήγωσαν ματιές και ατάραχη μια γοητεία.

Αχ, λογισμέ μου, δώσ’ τους τη γλυκιά παραμυθία,

που ’ν’ από κάθε δύναμη και σθένος γυμνωμένα!

 

Ποιός στην καρδιά μου πνεύμα επίβουλο έχει εξαποστείλει; –

πνεύμα υψηλό, ευγενές και που την έχει πια γραπώσει·

της έσχατης ικμάδας της θα σβήσει το καντήλι.

 

Αχ, λογισμέ μου, να χαρείς, για δέξου την σαν φίλη,

τη δόλια μου ψυχή, που θέλει να σου ανακοινώσει

ό,τι ο Έρωτας τής κάνει, αλί, για να την εξοντώσει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.