ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ

 

Ανάλαφρη, χαριτωμένα πανάλαφρη, και μου χαμογελάς ακόμα. Να φιλάς άραγε κιόλας;

Από σἐνα ξυπνάω, αγαπημένη, απ’ την αγκαλιά σου σηκώνομαι

και βλέπω ότι είναι κάποιο ποτάμι και τραγουδάει τη μοναξιά του.

Όμορφο κορμί ξαπλωμένο – μα εγώ έχω δει τον εαυτό μου μόνο στα δικά σου τα κύματα,

ή μήπως είναι το αίμα μου ό,τι κουβαλάς εσύ στα κύματα σου;

 

Μα από σένα σηκώνομαι όρθιος. Από σένα αναβλύζω.

Λες ερωτικός να ήταν κόμπος;  Να ήταν λες σιωπή δαιμονισμένη; Ποτέ δεν θα το μάθουμε.

Ακρωτηριασμό αποκαλώ τον εαυτό μου. Δεν έχω όνομα: μόνο μνήμη σπασμένη είμαι, από σένα αποσπασμένη την ίδια. Ω πατρίδα μου,

ω κορμί απ' όπου εξόριστος ζω,

ω γη μου και χώμα μου,

διεκδίκησε με, πάρε με.

Στο εύφορο πρόσθεσέ με στήθος σου. Γεμάτος εγώ εσύ ζωντανή,

με όνομα, με αίμα, για να διακρίνεται η ένωσή μας, σωστά να σημαίνεται.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.