ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΗ ΡΟΣΑΛΙΑ ΚΑΣΤΡΟ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΗ ΡΟΣΑΛΙΑ ΚΑΣΤΡΟ

 

Σήκω, φίλη μου, σήκω,

κι έχουν λαλήσει κιόλας τα κοκόρια την αυγούλα!

Σήκω, φίλη μου, σήκω,

κι έχει ο άνεμος αρχίσει ώρα τώρα να μουγκρίζει.

 

Τ’ αλέτρια πάνε κι έρχονται και πάνε

απ’ το Σαντιάγκο ως τη Μπελέν και πίσω.

 

Απ’ τη Μπελέν ως το Σαντιάγκο σε λιγάκι

με βάρκα ένας άγγελος θα ρθει, θα φτάσει,

η βάρκα του καλή κι ασημοστολισμένη θά ’ναι

με τη βαθιά τη θλίψη ακέραιη της Γαλικίας:

της Γαλικίας που μένει να κοιμάται ακόμα

στων χορταριών της την οδύνη επάνω.

Σαν χλόες το κρεβάτι σου σκεπάζουν

τα μαύρα των μαλλιών σου σιντριβάνια.

Η κόμη σου είναι κύμα της θαλάσσης,

μα και των νεφελών περιστερώνας.

 

Σήκω, φίλη μου, σήκω,

κι έχουν λαλήσει κιόλας τα κοκόρια την αυγούλα!

Σήκω, φίλη μου, σήκω,

κι έχει ο άνεμος αρχίσει ώρα τώρα να μουγκρίζει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.