ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΜΩΝ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΜΩΝ

(Ο ποιητής ζητάει από την Παναγιά βοήθεια)

 

Την άγια μάνα του Θεού παρακαλώ:

Ουράνια εσύ βασίλισσα της πλάσης όλης,

δώσε μου το φως το αγνό των πολύ-πολύ μικρών εκείνων ζώων,

που μόνο ένα γράμμα έχουν για το λεξιλόγιό τους·

ζωάκια άψυχα, απλές μορφές,

μακριά από την ποταπή σοφία της γάτας,

μακριά από την επίπλαστη και εικονική εμβρίθεια της κουκουβάγιας,

μακριά από τη γλυπτική σωφροσύνη του αλόγου·

πλάσματα που αγαπάνε δίχως μάτια,

με τη μία και ενιαία αίσθηση κυματιστού απείρου

και που γίνονται τεράστιοι σωροί και σωρών ομάδες

για να ’ναι των πουλιών η βρώση η απαραίτητη.

 

Παρακαλώ να μου δοθεί η μία και μοναδιαία διάσταση

που έχουν τα μικρά πλακουτσωτά ζωάκια,

για να μην τσαλαπατάω τούτα τα βρομισμένα πραγματάκια

με των παπουτσιών μου τη σκληρότατη αθωότητα·

ουδείς κλαίει και θρηνεί, επειδή αντιλαμβάνεται

τα εκατομμύρια των μικρών θανάτων που έγιναν στη λαϊκή αγορά,

εκείνο το κινέζικο πλήθος από αποκεφαλισμένα κρεμμύδια,

κι εκείνον τον μεγάλο κίτρινο ήλιο

που φτιάχνεται από παστωμένα και πατικωμένα γέρικα ψάρια.

Μα εσύ, μητέρα πάντα φοβερή και όλων των ουρανών η φάλαινα,

εσύ, μητέρα πάντα αστειευόμενη και του πανουκλιασμένου μαϊντανού γειτόνισσα,

εσύ βέβαια το ξέρεις ότι εγώ καταλαβαίνω

τί παναπεί ακόμα και η ελάχιστη του κόσμου σάρκα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.