ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ

 

Για δες ετούτον τον λευκό λεβέντη,

για δες κορμί, δες τι κορμοστασιά έχει!

 

Το φεγγάρι είναι, μάνα, και χορεύει –

χορεύει στων νεκρών το μετερίζι.

 

Για δες το σχήμα το κορμαδερό του

κατάμαυρο απ’ τις δαγκωνιές των λύκων.

 

Το φεγγάρι είναι, μάνα, και χορεύει –

χορεύει στων νεκρών το μετερίζι.

 

Το πέτρινο πουλάρι ποιός πληγώνει,

στις πύλες όταν είναι των ονείρων;

 

Είν’ το φεγγάρι! Ναι, είναι το φεγγάρι

κι είν’ στων νεκρών εκεί το μετερίζι!

 

Απ’ το παράθυρο ποιός με κοιτάζει

κι είναι τα μάτια του γεμάτα ομίχλη;

 

Είν’ το φεγγάρι! Ναι, είναι το φεγγάρι

κι είν’ στων νεκρών εκεί το μετερίζι!

 

Στην κλίνη μου θέλω, άστε, να πεθάνω,

να βλέπω στ’ όνειρο χρυσά λουλούδια.

 

Το φεγγάρι είναι, μάνα, και χορεύει –

χορεύει στων νεκρών το μετερίζι.

 

Κορούλα μου, άχ, του ουρανού ο αέρας,

σαν το χαρτί άσπρη μ’ έχει τώρα κάνει.

 

Δεν είν’ αέρας, μόν’ είναι το φεγγάρι

κι είν’ στων νεκρών εκεί το μετερίζι!

 

Και ποιός παράπονα βαριά μουγκρίζει

σαν μελαγχολικό τεράστιο βόδι;

 

Το φεγγάρι είναι, μάνα, και χορεύει –

χορεύει στων νεκρών το μετερίζι.

 

Το φεγγάρι είναι, μάνα, αχ, το φεγγάρι –

στην κεφαλή έχει σχοίνα για στεφάνι.

Χορεύει, ναι, χορεύει, δες, όλο χορεύει

χορεύει στων νεκρών το μετερίζι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.