ΑΝΥΤΗ: ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

ΑΝΥΤΗ

 

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

1.      [Ο ΑΓΡΟΤΗΣ ΠΑΝ]

 

Τί κάθεσαι ολομόναχος στο δάσος με τον ίσκιο τον παχύ,

Πάνα μου αγρότη, και τη φλογέρα σου γλυκά όλο τσαφαρίζεις;

Για να μου βόσκουνε πέρα εκεί στις δροσερές βουνοπλαγιές

οι γελαδίτσες μου οι καλές, των σταχυών τα άγανα μασώντας.

 

2.      [Η ΑΚΡΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ]

 

Σε μι’ ακρίδα, αηδόνι των αγρών, και σ’ έναν τζίτζικα

που τον κορμό βελανιδιάς είχε κάνει στέκι, μνήμα κοινό έφτιαξε η Μυρώ —

το δάκρυ το παρθενικό της χύνοντας η κόρη· και τα δυό της που ’παιζε ζωάκια

ήρθε και τής τ’ άρπαξε ο άπονος ο Χάρος, ο κακούργος, κι έφυγε για κάτω.

 

3.      [ΤΟΝ ΛΕΓΑΝΕ ΜΑΝΗ]

 

Ζωντανός ο Μάνης ήτανε σκλάβος· τώρα που πέθανε

με τον Δαρείο, τον μεγάλο βασιλιά, την ίδια έχει δύναμη.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.