JORGE LUIS BORGES
Ο ΠΑΝΘΗΡΑΣ
Μέσ’ απ’ τα κάγκελα τ’ ακράδαντα πια δεν του μένει
παρά μονότονα να κάνει το ίδιο: το γραμμένο
έχει γραφτεί (κι ας το αγνοεί) και ορίζει η ειμαρμένη –
είναι πετράδι μαύρο, δύστυχο και αμπαρωμένο.
Χιλιάδες προσπερνούν, χιλιάδες είναι και όσοι ακόμα
γυρίζουν· όμως αιωνίως ένας και έως κεραίας
μοιραίος είναι ο πάνθηρας, που απ’ τη σπηλιά του με όμμα
σκληρό γραμμές τραβάει που και ο αιώνιος Αχιλλέας
στου Ομήρου τ’ όνειρο είχε καταγίνει να χαράζει.
Δεν ξέρει πως υπάρχουνε βουνά και βοσκοτόπια
μ’ ελάφια, όπου τα εντόσθια τους τα λιμπιστά την όποια
τυφλή του πείνα θα χορταίνανε. Σε συναρπάζει
η μάταιη του κόσμου ποικιλία. Μα το ταξίδι
στην κάθε μέρα μέσα προκαθορισμένο είναι ήδη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου