ΑΠΟ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ
ΨΑΛΜΟΣ 16 (17)
1. Άκουσε, Κύριε, το δίκιο μου και πρόσεξε τη δέησή μου και δέξου την προσευχή μου, που βγαίνει από τ’ άδολα χείλη μου.
2. Και ας βγει από σένα η δίκαιη κρίση για μένα, για να δουν έτσι τα μάτια μου τον ευθύ της δικαιοσύνης τον δρόμο.
3. Την καρδιά μου την έλεγξες, όταν μ’ επισκέφτηκες νύχτα· και στη φωτιά μέσα μ’ έριξες για να με δοκιμάσεις, μα στην καρδιά τη δική μου αδικία και κακό, όχι, καθόλου δεν βρέθηκαν.
4. Για να μη λαλήσει το στόμα μου τα πονηρά των ανθρώπων έργα και για να συμμορφώνομαι πάντοτε στις προσταγές των χειλιών σου, φυλάχτηκα καλά και δεν περπάτησα τις τραχιές ατραπούς της κακίας.
5. Κατάρτισε τη ζωή μου έτσι, ώστε να βαδίζω πάντα στους δρόμους τούς δικούς σου και να μην ξεφύγουν ποτέ τα βήματά μου απ’ τον δρόμο τον ίσιο.
6. Μεγάλη έμπηξα φωνή παλιά, κι εσύ, Θεέ μου, με άκουσες· γι’ αυτό στρέψε και τώρα τ’ αφτί σου προς εμένα και άκουσε και τούτα ’δω τα λόγια μου.
7. Κάνε το θαύμα να φανερωθούν τα ελέη σου, εσύ που σώζεις όσους ελπίζουν σ’ εσένα και σ’ έχουν στήριγμά τους για να γλιτώσουν από τις επιβουλές όσων εναντιώνονται στο δεξί σου χέρι, όσων του αντιστέκονται.
8. Φύλαξέ με σαν κόρη οφθαλμού· άνοιξε πλατιά τις φτερούγες σου να μπω από κάτω, να με σώσεις
9. από τους ασεβείς που μ’ έχουνε πολύ σκληρά ταλαιπωρήσει. Οι εχθροί μου από παντού πολιορκούν την ψυχή μου.
10. Της αναισθησίας το λίπος τούς έχει γίνει πλέον δέρμα, και από το στόμα τους ματαιόσπουδη και υβριστική βγαίνει μονάχα υπερηφάνεια.
11. Και αφού πρώτα από τα πάτρια χώματά μου μ’ έδιωξαν, έπειτα με περικύκλωσαν, και το μάτι τους έκτοτε ένα μόνο πράγμα ζητάει: να με θάψει όσο πιο βαθιά μπορεί μέσα στη γη.
12. Μ’ έβλεπαν σαν νά ’τανε όχι μόνο λιοντάρια μεγαλόσωμα και έτοιμα να βγουν να κυνηγήσουν, αλλά και σαν το μικρό και άβγαλτο λιονταράκι, που κρύβεται μέσα στη σπηλιά του για νά ’χει ασφάλεια.
13. Σήκω, Κύριε, σήκω! Τρέξε και φτάσε τους, τρέξε να τους προλάβεις, και σώσε την ψυχή μου από τους ασεβείς εχθρούς μου με του χεριού σου εσύ τη ρομφαία.
14. Και ξεχώρισε, Κύριε, σε τούτη τη ζωή το πλήθος των ασεβών το μεγάλο από τους λίγους εκλεκτούς σου. Εγέμισε η κοιλιά τους με ό,τι έχεις κρύψει στον κόσμο, κι έχουν χορτάσει πια να φέρνουν στη ζωή απογόνους, και ό,τι έχει μείνει που δεν τό ’φαγαν ακόμα, τό ’χουν αφήσει στα εγγόνια τους και στα δισέγγονά τους.
15. Εγώ όμως με τη δικαιοσύνη σου χορταίνω, και με αυτήν οπλισμένος θα κοιτάξω την όψη σου, και τον κόρο θα τον νιώσω ευθύς μόλις με τα μάτια μου τη δόξα σου αντικρίσω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου