ALÍ CHUMACERO
ΛΙΘΟΣ
ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ
Όταν
θα έχεις τελειώσει, κοίτα τούτο το φλεγόμενο τείχος
όπου
εκτίει την ανάπαυσή του το κτήνος.
Τίποτα
δεν ανακαλεί στη μνήμη το τυχαίο. Πέρατα
αοράτων
κυμάτων, αργόσυρτο
ερπετό
πριν απ’ το αμάρτημα ή όμορφα ερείπια
σε
μύθους γκρεμισμένους στο πράσινο
μοιάζουν
απόηχοι γυναίκας
που
συγχέει τη σταγόνα με την αναπαραγωγή.
Περνάει
το άγνωστο. Σαν άνεμος
ονείδους
πολιορκούν οι αναμνήσεις
την
αδηφάγα ελπίδα του φάσματος: κεραυνό
στην
άμμο με ναυάγιο παρόμοιον,
αφρό
που φτάνει στο τέλος
υπό
καθεστώς οργής, φημών, χασμουρητών και σχόλης.
Άλλοι
πρέπει να πεθάνουν. Από την πύλη,
ασάλευτος
στου παρελθόντος τον τόπο εγώ,
τις
ηδονές συλλογιέμαι με πατρίδα δίχως στάχυα:
άδειος
χώρος που λέγεται αντίο,
τεφροδόχη
ερέβους όπου
δεν
κυλάνε αγάπες ούτε εμπεδώνονται μίση.
Η
λαίλαπα εκόπασε και γύρω από το αστέρι
η
μοναξιά θυμάται μέσα μου ποιό είναι τ’ όνομά της.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου