ΣÁΒΒΑΤΑ

JORGE LUIS BORGES

ΣÁΒΒΑΤΑ

          Στην Κ. Γ.

Έξω ηλιοβασίλεμα, κόσμημα σκοτεινό
και ανεβασμένο στον χρόνο,
και μια βαθιά πόλη τυφλή
ανθρώπων που δεν σε είδαν καθόλου.
Η εσπέρα ησυχάζει ή τραγουδά.
Κάποιος αποκαθηλώνει τις επιθυμίες
και τις καρφώνει έπειτα στο πιάνο.
Η αφθονία του κάλλους σου – πάντα.

***

Παρά την άρνησή σου στην αγάπη
το δικό σου κάλλος σπαταλάει

τα θαύματά του μες στον χρόνο.
Η τύχη βρίσκεται μέσα σου
όπως και στο νέο φύλλο η άνοιξη.
Ήδη είμαι σχεδόν κανείς,
είμαι εκείνη μόλις η λαχτάρα
που χάνεται στο δείλι, και σβήνει.
Σε σένα είναι μέσα η απόλαυση
όπως είναι και στα σπαθιά η ωμότητα.

***

Η νύχτα βαραίνει στων παραθύρων τις γρίλιες.
Στο λιτό δωμάτιο
γυρεύουν οι μοναξιές μας στα τυφλά η μια την άλλη.
Επιβιώνει το σούρουπο,
της σάρκας σου η ένδοξη λαμπρότητα.
Στον έρωτά μας υπάρχει πόνος, κρίμα
που μοιάζει στην ψυχή.

***

Εσύ

που χθες ήσουν απλώς το κάλλος

είσαι τώρα και ο έρωτας όλος.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.