ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΛΟΓΟΥ
[ΤΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΣΟΥ, ΣΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΝΕΡΑ]
*
Tα αποτυπώματά σου, σκόνες και νερά
τα ρουφά μια προβοσκίδα που ούτε τα κοιτά.
Πίσω απ' τα δυο μου χείλια λόγια πια δε βρίσκονται,
και βουτώ και πάλι, πάλι για μιαν απάντηση.
Τι μικρός που ήταν ο κόσμος, και πώς ξαναγίνεται
ἐρχεσαι και φεύγεις και σου αποκρίνεται.
Τα δεντράκια μας το χιόνι δεν τα λύγισε,
μα ποιος ξέρει εκεί βαθιά το τι να σκέφτονται.
Υπάρχω πια;; πιο καλά θά 'ταν, θά 'ναι να μ'
έπαιρναν
τα σύννεφα.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου