ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ
Ο ΓΛΑΡΟΣ
Ώρα καλή στου απείρου την καρδιά
γλάρε μου βραδυνέ που φεύγεις – πλοίο,
μετά από σένα η νύχτα, η σιγαλιά,
η κάμαρά μου, ένα φωσάκι, ένα βιβλίο.
Πηγαίνεις σύ... Εγώ εκπεσμένο αλαργινό
αδέλφι σου νοσταλγικό εδώ μένω·
ένα βιβλίο, ένα φωσάκι –και πονώ
μια καμαρούλα – αδέρφι μου υψωμένο.
Κι όλο πετάς. Ώρα καλή κι έχω δουλειά
στο χούμα δώ που βρέθκαν οι καημοί μου,
άσπρα να κάμω τα χρυσά μου τα μαλλιά
κι ύστερα να λυγίσω το κορμί μου.
Κι’ από κοντά (μην απορείς και μη ρωτάς)
σιγά να φύγω έχω δουλειά γλάρε μου – πλοίο
ένα βραδάκι που λευκός συ θα πετάς
σαν νάσαι το ανοιγμένο μου βιβλίο...
Από το βιβλίο: Γιάννης Σκαρίμπας, «Ουλαλούμ, Εαυτούληδες,
Βοϊδάγγελοι», Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1976, σελ. 21.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου