ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ
ΜΟΙΡΑ ΑΓΕΙ
Α, στο λαό πως μ’έριξεν η μοίρα,
πως μ’έκρουσε στη θείαν ανατροφή
και μ’άφησεν ο δύσμοιρος και πήρα
τη χλεύη, τη βρισιά και τη ντροπή.
Όχλε λαέ, βαρβάρων σπέρμα νόθο,
που την βρίσκεις την κρίση και χτυπάς
στη ρίζα τον ακόρεστό μου πόθο.
Α, μαστρωπέ, στην άβυσσο με πας!
Να βάλουμε και την "απάντηση" του Καρυωτάκη, την τελευταία στροφή από το "Οταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς":
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε τα γύναια και το μαστροπό
λαό σου, Ρώμε Φιλύρα.
Σε βάραθρο πέφτοντας αγριωπό,
κράτησε σκήπτρο και λύρα.
@ νίκος σαραντάκος: Ευχαριστώ πολύ, Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον Δον Ζουαν τον Δον Κιχώτη
ΑπάντησηΔιαγραφήχόρεψαν μια νύχτα οι πιερότοι
μέσα στο μυαλό σου Δον Φιλύρα
μες στην ταραγμένη σου τη λύρα
στα μάτια σου η μορφή μιας κολομπίνας
στό χέρι σου ν' αστράφτει ένα σειρήτιο
ανάβανε ζεστά τα φώτα της Αθήνας
σαν πάγωνε ο αέρας στο Δρομοκαϊτειο
@ οικονομόπουλος: Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή