ΡΙΖΙΤΙΚΟ
ΑΓΡΙΜΙΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΑΚΙΑ ΜΟΥ
- Αγρίμια κι αγριμάκια μου,
λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού ’ναι οι τόποι σας,
και πού ’ν’ τα χειμαδιά σας;
- Γκρεμνά ’ναι εμάς οι τόποι μας,
λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.
Τραγουδάει ο Νίκος Ξυλούρης - ο μέγας!
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007
ΑΓΡΙΜΙΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΑΚΙΑ ΜΟΥ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ήτανε μια φορά, μάτια μου, κι έναν καιρό
ΑπάντησηΔιαγραφήμια όμορφη κυρά, αρχόντισσα -να σε χαρώ-•
μια μικροπαντρεμένη, κόρη ξανθή,
τον κύρη της προσμένει
βράδυ-πρωί.
Κι ένα Σάββατο βράδυ, καλέ, μια Κυριακή
τον ήλιο, το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί:
"Ήλιε μου φώτισέ τον, φεγγάρι μου
πάνε και μιλησέ του για χάρη μου."
Ό, τι πρέπει, δηλαδή, o Ξυλούρης, αφού σήμερα διάβασα το εξής έξυπνο: "Zukunft braucht Herkunft!"
Τους θερμούς μου χαιρετισμούς!
@ elena: Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή