JUAN LARREA
ΧΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΝ
Κοιμώμενο αποτίει φόρο τιμής το λουλούδι στα ήδη ψηλά στάχυα
άγγελος προ των πυλών ενός τυφώνα δίχως χιόνι
θάμνος που σηκώnει κι άλλο τα χέρια με τις εκλείψεις
φλεγόμενα πόδια στο πίσω μέρος των ημερών που εγώ σας νιώθω
ν’ αγωνίζεστε με προφυλάξεις στη φραγμένη αγωνία
και να ξεφυλλίζετε στέφανα του κόσμου στις δικές μου αλυκές
Θα σου ζυμώσω το ηγετικό τραγούδι με δύναμη απ’ τα τόξα
μιας γέφυρας που εμφανίζεται στη μέση σου
το βλέμμα σου υποφέρει από πύργο και κλειδαριά
για να το πω ήρεμα, γαλήνια
Υπομονετικός ο λύκος που ανά πάσα στιγμή παραμονεύει
σαν το κομμάτι του μάρμαρου που προοριζόταν για το άγαλμα
της φωνής μου
ενσωματώνεται τώρα με των ωρών το παγωμένο πτώμα
Πέφτουν τα μάτια και η σκόνη αφυπνίζει τη μνήμη
μέσα από τα γαμψά δρεπάνια
πλην όμως η ζωή μουχλιάζει στη σάρκα που παραμένει ακόμα
ανάμεσα σε δόντια και ταφόπλακες
Πες μου αν σε ταλαιπωρώ μπαλώνοντας προκυμαίες.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου