JORGE LUIS BORGES
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
Φωτεινή και ήρεμη ότι είναι η σελήνη το αγνοεί
και αυτή η ίδια, και ούτε ξέρει καν ότ’ είναι το φεγγάρι·
ούτε η άμμος ότι είναι η άμμος. Τίποτα δεν θά ’χει χάρη
ως πράγμα να γνωρίσει ότι έχει σπάνια τη μορφή.
Τα φιλντισένια πιόνια είναι τόσο ξένα μες
στο αφηρημένο σκάκι, ακριβώς όσο και το χέρι
που τα μετακινεί. Μπορεί η ειμαρμένη, σαν θα φέρει
τους πόνους τους μεγάλους και τις σύντομες χαρές,
νά ’ναι όργανο κάποιου Άλλου. Πλην και αυτό το αγνοούμε·
ονόματα για τον Θεό να επινοούμε σπουδαίο
δεν είναι· ο φόβος και η αμφιβολία επί ματαίω
εκφράζονται, όπως και η όποια προσευχή που ξεκινούμε,
στη μέση για μείνει. Μα ποιό τόξο αυτό το βέλος
θα ρίξει που είμαι εγώ; Σε ποιό ύψος βρίσκεται το τέλος;
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου