ARTHUR RIMBAUD
BEING BEAUTEOUS
Σε χιόνι εμπρός Πλάσμα Κάλλους πανύψηλο. Θανάτου συριγμοί και κύκλοι μουσικής κάνουνε τούτο το κορμί το λατρεμένο ν’ ανεβαίνει, ν’ απλώνει, σαν φάσμα να δονείται· πληγές άλικες και μαύρες εκρήγνυνται στην αλαζονική του σάρκα. Της ζωής τα καθαρά χρώματα βαθαίνουν, χορεύουν και εκλύονται γύρω από το Όραμα, στο ικρίωμα επάνω. Τα δε ρίγη ανάβουν και ωρύονται, και η παράφορη γεύση των εντυπώσεων τούτων, φορτιζόμενη από τις σφυριξιές τις θανάσιμες και τις βραχνές μουσικές που εξακοντίζει ο κόσμος, μακριά από μας, επάνω στην όμορφη μητέρα μας –, ναι, η γεύση αυτή υποστρέφεται, κλοτσάει κατά πίσω, ανορθώνεται. Ω, τα κόκαλά μας με νέο σώμα ερωτικό εντύθηκαν πάλι.
***
Ω, η όψη η τεφρή, το οικόσημο με την κόμη του, οι κρυστάλλινες ωλένες! Το κανόνι, επάνω στο οποίο οφείλω να ριχτώ όσο κρατάει η συμπλοκή των δέντρων με το αεράκι εκεί το ανάλαφρο!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου