ΜΑΣ ΞΑΦΝΙΑΣΕ Η ΝΥΧΤΑ

 ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΣΙΜΗΣ

ΜΑΣ ΞΑΦΝΙΑΣΕ Η ΝΥΧΤΑ

Το πρωί διασχίζαμε τους δρόμους

 με τα σχολικά μας βιβλία

Τη νύχτα συνεχίζαμε τη ζωή της ημέρας,

φυλάγοντας τον ήλιο. Οι φοιτήτριες

χόρευαν και τραγουδούσαν.

Έτσι μας χαρακτήρισαν συνωμότες.

Στο Μεγάλο Σχολείο μάς ξάφνιασε η νύχτα

με τόσους βαριά τραυματισμένους γύρω μας,

χωρίς γάζες, οξυγόνο,

χωρίς φάρμακα, γιατρό, ασθενοφόρα.

Μια ριπή πολυβόλου τραυματίζει το φως.

Στα υπνοδωμάτια των παιδικών μας χρόνων

με το εικόνισμα της Παναγιάς ποιός ονειρεύεται

ειρηνικές παρελάσεις;

Μας κυνηγούσαν στα ερημικά πάρκα και τις παρόδους,

γιατί –λέει– θα καίγαμε την πόλη

με τον ήλιο που κρύβαμε.

Από το βιβλίο: Σπύρος Κατσίμης, «Τα ποιήματα (1955-1996)», Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 1998, σελ. 77.