BERTOLT BRECHT
Η ΑΝΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΑΣΧΗΜΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΙΝΤΙ
Τί μεγαλομανής, τί ξιπασμένος!
Τεμπελχανάς, φτυστός μυρμηγκοφάγος!
Τ’ αρχίδια του όλο ξύνει αφιονισμένος
σα χάσκας, χασομέρης και αδηφάγος.
Μ’ εφημερίδες και πουράκια ωραία·
μπιλιάρδα, τσίπουρα, χρυσή καδένα.
Παλιάνθρωπος με περικεφαλαία·
κι ανθρώπινο συναίσθημα κανένα.
Μονίμως στις πουτάνες ξενυχτάει,
και πάει σαν αργοκίνητο καράβι.
Μουγκρίζει· το φαΐ του δεν μασάει,
μα μ’ ένα δόντι που ’χει εκεί, το σκάβει.
Και αν δεις επισταμένως και προσέξεις,
είν’ κάθηκας – κι αυτό
σε καταβάλλει
και σού ’ρχεται (γιατί, πώς ναν τ’ αντέξεις;)
με αξίνα να του ανοίξεις το κεφάλι.
Κρυφά κινείται· και ύπουλος σα φίδι
τρυπώνει ο άθλιος μες στην κάμαρή του.
Και θα ’ψαχνες να τόνε βρεις, πλην ήδη
σ’ τον μαρτυράει από μακριά η οσμή του.
Μετάφραση: Γιώργος
Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου