ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΙΛΙΑ

ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗ

ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΙΛΙΑ

Έτσι η πρώιμη σήψη των φύλλων—

φλογάτα ενετικά φτιασίδια·

ρόδινα νεκρού ψιμύθια

κορμού αείζωου πορφυρή πλάνη.

Χαλκόχρυσο κουράγιο βάσταγμα

μίσχων ισχνών στην κάτω φόρα.

Αν δεν βάραινε κι άλλο το μολυβί!

Έστω αν δεν φυσούσε ο λευκός!

Κι αν δεν ο κύκλος;:

γελάσματα υγρού αργύρου.

Κρσφφρσχχχ κάτω το φυρό μπλάβο

ρικνό το κίτρινο, κατάχλωμο

κάτω απ’ το κάτω το αργό φαιό.

Σταχτής σοβάς και βρύα γύμνια.

Ξάφνου η βεραμάν ολίγη αλήθεια

και σικλαμέν μια έκπληξη στο φόντο

τέως κάμαρης τέως εραστών

συντάσσουν τις τέσσερις που ήταν

—όγκος πνευστών ασώματος—

και το κυπαρισσί εσπερινό παράθυρο.

Σύντομα τα κόκκινα φιλιά την άνοιξη.