RAFAEL ALBERTI
Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
Όταν τα στάρια για μένα ήσαν άστρων και θεών κατοικίες
και η πάχνη οι παγωμένοι μιας γαζέλας οι θρήνοι,
κάποιος μου εγύψωσε το στήθος και τον ίσκιο,
προδίδοντάς με.
Η στιγμή εκείνη η στιγμή ήταν με τ’ αδέσποτα βόλια,
με την απαγωγή, δια θαλάσσης, των ανθρώπων που επιθυμούσαν νά ’ναι πουλιά,
με το τηλεγράφημα το απρόσμενο και με του αίματος το εύρημα,
με του νερού τον θάνατο που πάντοτε τον ουρανό εκοίταζε.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου