RAINER MARIA RILKE
Ο ΚΑΡΠΟΣ
Ανέβαινε ώς αυτήν, ανέβαινε απ’ της γης το χώμα,
ανέβαινε· στον ήρεμο κορμό είχε απλώς σωπάσει·
μες στο άνθος το καθάριο φλόγα εγίνηκε με βιάση,
πλην ήρθε και η στιγμή για να ξανασωπάσει. Ακόμα
ολόκληρο ένα καλοκαίρι, και για να ωριμάσει,
τον μόχθο ερούφαγε του δέντρου του όλον νύχτα-μέρα·
τον εαυτό του εγνώρισε, που ερχόταν από πέρα
σε κοσμοσυρροή να χωνευτεί. Και να θαυμάσει,
αν πρόλαβε, μιαν έλλειψη που κυκλικώς ανοίγει,
και να δειχτεί, να καμαρώσει για όσα δείχνει κάλλη,
να!, πέφτει παραιτούμενο σε μια πιατέλα· πάλι
σαν τον φλοιό του αυτή πλατύνεται και το τυλίγει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου