ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ ΟΝΕΙΔΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ ΟΝΕΙΔΟΣ

(Σοφοκλής, «Ηλέκτρα», σττ. 1-22)

Η τιμωρία μιας ανόσιας αμαρτίας

με διάπραξη άλλης πιο ανόσιας έχει γίνει

ο τάφος που όλη τη ζωή μου καταπίνει

λες κι είμαι εγώ ο κατάρατος εγκληματίας.

Ομολογώ – ήμουν ο συλλήπτωρ της αιτίας

που εμόλυνε τον νου και που το χέρι εκίνει

στων εραστών τον φόνο, κι έχω τώρα μείνει

στο δάσος της Ιώς, που ερωτεύθηκεν ο Δίας,

να σκέφτομαι τί εγώ έχω στον φονιά διδάξει

και πώς στο δῶμα τὸ πολύφθορον να πράξει

των δύσμοιρων Πελοπιδών. Πόση, ω, η αμυαλιά μου!

Οὐκέτ’ ὀκνεῖν καιρός, ἀλλ’ ἔργων τώρα ἀκμή ἔστι –

του φώναξα. Ηθικός είμαι αυτουργός, Ορέστη,

εγώ, που ξέχασα ποιά ήτανε η δουλειά μου.

  Αντί να δρω εγώ σαν σοφός παιδαγωγός σου,

  εξήπτα τον απαίσιο εγκληματία εντός σου.