ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

JORGE LUIS BORGES

ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Την ομορφιά κανείς δεν είχε δει των δρόμων

ώς την ώρα που με φόβο και με κλάματα

επήγε ο πρασινωπός ουρανός και έπεσε

μέσα σε μια κατήφεια νερού και ίσκιων.
Ομόθυμη ήτανε η καταιγίδα

και ο κόσμος αποκρουστικός στο βλέμμα, μα,

όταν ένα τόξο ευλόγησε
με τα χρώματα της συγγνώμης την εσπέρα
και μια οσμή νοτισμένου χώματος
έδωσε στους κήπους κουράγιο,
εμείς επιάσαμε να περπατάμε στους δρόμους
λες και είχαμε πάρει πάλι πίσω κάποια φάρμα,

και σ’ όλα τα κρύσταλλα συνάνταγες τη γενναιοδωρία του ήλιου,
ενώ πάνω στα ολόλαμπρα φύλλα
το καλοκαίρι μίλησε κάποια στιγμή και είπε

της αθανασίας του όλα τα ρίγη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.