FRANTIŠEK HRUBÍN
Η
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΡΟΠΗ
Κι
αν έφυγες, στα βήματά σου κολλημένη η
γαλήνη
ατόφυα μένει ακόμα.
Υπέρλαμπρη
με δεκανίκια αργοδιαβαίνει η
σελήνη
στων νερών το στόμα.
Τη
νύχτα μου ικετεύω αμίλητη ν’ αντέξεις,
ωσότου
νά ’ρθει και με χάρη
η
σιγαλιά τη θύρα να μου κρούσει: λέξεις
να
λειώνουν στάλες κεχριμπάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου