ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ

Δευτέρα πάλι

και η πόρτα του απογεύματος
πάλι κλειστή.
Πότε να δεις τα δέντρα· ολοένα ξεμακραίνουν.
Αδειάζει η αυλή.
Το κελάηδημα στο κλουβί μία πληγή.

Η Κυριακή δε φτάνει!

Η καρέκλα πλάι στο παράθυρο.

Μες στο δωμάτιοαρχίζει και τελειώνει ο δρόμος.
Γέρνουν ξανά οι ώρες.
Η βουή πέρα απʼ τη μάντρα και οι φωνές του Σταδίου
– μια στιγμή που δακρύζουν αλλιώς τα παιδιά.

Γρήγορα που νυχτώνει, αχ η Κυριακή!

Σαν έρχεται η Δευτέρα
       στενεύεις πιότερο.
Ένα γυμνό μαχαίρι η μέρα. Κι ο φόβος –
μη μιλήσεις μη διαμαρτυρηθείς.
Παντού σε βλέπουν.

Πού να βρεις μια στιγμή
       να συμφιλιώσεις τα χέρια σου;

Από το βιβλίο: Χρήστος Τουμανίδης, «Από το βάθος της αιτίας (Ποιήματα 1978-2005)», Εκδόσεις Κουκίδα, Αθήνα 2018, σελ. 22.