ΙΣΡΑΗΛ, 1969

JORGE LUIS BORGES

ΙΣΡΑΗΛ, 1969

Φοβόμουν μήπως μού είχε στο Ισραήλ
με ύπουλη τρυφερότητα στήσει καρτέρι
η νοσταλγία, που η απ’ αιώνων διασπορά
συσσώρευε ασταμάτητα σαν πλούτο θλιβερό
στις πόλεις των απίστων, στα διάφορα γκέττο,
στα ηλιοβασιλέματα της στέπας, στα όνειρα –
η νοσταλγία εκείνων που, ω Ιερουσαλήμ,
επί των ποταμών Βαβυλώνος εκάθισαν.
Τι άλλο ήσουν εσύ, Ισραήλ, πάρεξ ετούτη η νοσταλγία,
πάρεξ ετούτη η θέληση να σώσεις,
μέσα στις άστατες μορφές του χρόνου,
το παλιό μαγικό σου βιβλίο, τις ιεροτελεστίες σου,
τη μοναξιά σου με τον Θεό;
Κι όμως. Το αρχαιότερο των εθνών
είναι συνάμα το νεώτερο.
Δεν έβαλες σε πειρασμό τον άνθρωπο με κήπους,
με το χρυσάφι, με τον κόρο και την πλήξη του,
αλλά με την αυστηρότητα, ω εσύ

της επαγγελίας γη και επικράτεια εσχάτη.
Ο Ισραήλ είπε στον κάθε άνθρωπό του
δίχως χρήση λόγων: Θα ξεχάσεις ποιός είσαι.
Θα ξεχάσεις τον άλλο που έχεις αφήσει πίσω.
Θα ξεχάσεις ποιος ήσουν στα εδάφη εκείνα
που σου έδωσαν τα δειλινά και τους όρθρους τους
και που δεν πρέπει εσύ  ποτέ να νοσταλγήσεις.
Θα ξεχάσεις τη γλώσσα των πατέρων σου

και τη γλώσσα θα μάθεις του Παράδεισου.
Θα είσαι Ισραηλινός, θα είσαι στρατιώτης.
Θα οικοδομήσεις χώρα πάνω σε βάλτους·

θα την ψηλώνεις συνέχεια με ερήμους.
Μαζί σου θα εργαστεί ο αδελφός σου,

που ουδέποτε την όψη του είδες.
Ένα πράγμα σου υποσχόμαστε μόνο:
το πόστο σου στη μάχη και στον πόλεμο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.