ΩΡΑΙΟΥΣ

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ


ΣΙΓΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

  Τελικά, δεν έμεινε νύχτα που να μη γράψω πάνω στο χνοτισμένο τζάμι δυο λόγια και για μας, τα γράμματα σβήνουν γρήγορα, ποιός μας θυμάται, πολλοί συντρόφοι πέθαναν, άλλοι χαθήκαν ακόμα πιο οριστικά, όσοι επιζήσαμε βαδίζουμε παράμερα, με τα ρολόγια μας σταματημένα σ’ έναν άλλο χρόνο (γι’ αυτό και γερνάμε τόσο επώδυνα) –και μόνο καμιά φορά καθώς στριφογυρίζουμε αμήχανα το καπέλο μας ακούγεται μια σιγανή μουσική από παλιά φθαρμένα κατορθώματα– είμαστε εξάλλου πολύ υπερήφανοι για ν’ ακουγόμαστε πιο δυνατά. Ησυχία.
  Οι άνθρωποι μάς σπίλωσαν, μα θα μας διαφυλάξει ωραίους η ανωνυμία της Ιστορίας.



Από την ποιητική συλλογή «Ο τυφλός με τον λύχνο» (1983).
Από το βιβλίο: Τάσος Λειβαδίτης, «Ποίηση», τόμος τρίτος, Κέδρος, Αθήνα 1988, σελ. 117.