JORGE LUIS BORGES
Σ’ ΕΝΑ ΞΙΦΟΣ ΣΤΟ ΓΙΟΡΚ ΜΙΝΣΤΕΡ
Ακόμα ο ρωμαλέος άντρας ζει στο σίδερό του,
κι ας είναι χώμα πια. Πολέμους είχε διεξαγάγει
σε κάμπους ίσιους, με φουρτούνες άγριες στα πελάγη·
ξιφούλκησε και απέναντι σ’ αυτόν τον θάνατό του
ματαίως. Μάταιος και ο θάνατος. Ενθάδε κείται
ο άντρας –λευκός και βάναυσος– από τη Νορβηγία,
ο από ειμαρμένη επική σπρωγμένος στην Αγγλία:
στο ξίφος του τού ονόματός του η φήμη οικονομείται.
Παρά τον θάνατο ή τις εξορίες του θανόντος
το σίδερο τ’ ανήλεα γραπώνουν δάχτυλά του
ακόμα, κι ένας ίσκιος είμαι στη σκϊά μπροστά του:
στου μαχητή τον ίσκιο εδώ. Είμαι μια στιγμή στον χρόνο,
όχι στιγμή διαμάντι, μα στιγμή σαν τέφρα. Μόνο –
και μόνο ότι είναι παρελθόν και ζει και υπάρχει όντως.,
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου