JORGE LUIS BORGES
ΑΥΤΟΣ
Της σάρκας σου τα μάτια βλέπουνε το λαύρο
του αβάσταχτου ήλιου· η σάρκα σου σκόνη ακουμπάει
σκορπισμένη ή κατσάβραχο που δεν χαλάει·
Αυτός εστί το φως: το κίτρινο, το μαύρο.
Υπάρχει, ορά. Με μάτια που δεν τελειώνουν
σε βλέπει, και είναι μάτια που μι’ αχτίδα εκπέμπουν
στα μάτια του καθρέφτη που χιμάνε να έμπουν
κόκκινοι τίγρεις και ύδρες μαύρες που σκοτώνουν.
Η κτίση δεν Του φτάνει. Και είναι το κάθε ένα
από τα πλάσματά Του στην πλατιά Του πλάση:
του κέδρου οι ρίζες (το δεντρί βαθιά να πιάσει
γερά) και οι φάσεις της Σελήνης. Αλλ’ εμένα
με λέγαν Κάιν. Και δι’ εμού ο Αιώνιος εδιδάχθη
τη γεύση του πυρός της Γέενας, και τα άχθη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου