ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΒΡΑΔΥ

GEORG TRAKL

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΒΡΑΔΥ

Βράδυ έλα, φίλε, βράδυ που το μέτωπό μου μού σκοτίζει

έλα από δρόμους που γλυκές και πράσινες σπορές τούς τρέφουν.

Λιβάδια πανηγυρικά, εορταστικά θε να σου γνέφουν·

και στα κλαριά η φωνή θ’ ακούς των εραστών να ψιθυρίζει.

Τη γλύκα, που από κάπου τα φαιδρά του ανέμου σέρνουν άτια,

θα τήνε βρεις με νάρκισσου άρωμα ασημί να σε ακουμπάει.

Στο σύθαμνο της φουντουκιάς, που το κοτσύφι τραγουδάει,

ποιμενικό θαν του αποκρίνεται τραγούδι απ’ τα ελάτια.

Κι αν το μικρό σπιτάκι εχάθηκε μακριά, σε κάτι εδάφη

εδώ ένα δάσος με σημύδες ξεπετιέται και σκιρτάει·

η λίμνη, αν έναν μόνο αστερισμό στα βάθη της χωράει,

τους ίσκιους όλους δέχεται ήρεμα τριγύρω απ’ το χωράφι.

Λοιπόν, θαυματουργός –κανείς μην αμφιβάλλει– είναι ο χρόνος,

και μες στ’ ανθρώπινα τα μάτια ψάχνουμε να βρούμε αγγέλους,

στα μάτια που μεθούν με αθώα παιχνιδάκια. Κι επί τέλους

ναι, ναι, θαυματουργός –κανείς μην αμφιβάλλει– είναι ο χρόνος.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.