ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ

JULIO CORTÁZAR

ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ

Κι όταν ο κόσμος όλος έφυγε

και είχαμε απομείνει οι δυό μας

με γύρω μας ποτήρια άδεια και σταχτοθήκες βρόμικες,

πόσο ωραίο ήταν πού ήξερα ότι ήσουν

εδώ σαν στέρνα,

μόνη σου μαζί μου στην άκρη της νύχτας

κι ότι είχες ακόμα νερό, νικώντας τον χρόνο,

και, ναι, ήσουν αυτή που δεν έφυγε,

γιατί ίδιο μαξιλάρι

και ίδια θέρμη

θα μας καλούσαν και πάλι

την άλλη μέρα να ξυπνήσουμε

μαζί, με γέλια, ξεχτένιστοι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.