ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΑΣ ΣΤΙΧΟΣ ΤΟΥ ΡΙΤΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ «ΔΙΧΤΥ»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΑΣ ΣΤΙΧΟΣ ΤΟΥ ΡΙΤΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ «ΔΙΧΤΥ»

Στο δίχτυ, στην απόχη, ακόρεστη μια δίνη

σε ξεκουράζει που βομβίζει σα μελίσσι

και μέλη συγκαλείς που τά ’χες αμελήσει

και μέναν άπραγα στον λόγο σου που ηδύνει

η ειδή σου, αν κι ασμενίζεται να επιβραδύνει

των προβλημάτων ό,τι υπαγορεύει η λύση

κι ο χρόνος που έχει χρεμετίζοντας κολλήσει

και αλόγως κλείνεται στων βάραθρων την κλίνη.

Τους ιλαρούς τους Λάρητες τού λάρυγγά σου

η ακόρεστη απ’ το δίχτυ δίνη μες στο κέντρο

τής βοής σου ρίχνει λέγοντάς σου: ετοιμάσου

σε θωρηκτό να υψώσεις τ’ ορυκτό σου δώμα

και το απαγορευμένο να τρυγήσεις δέντρο.

Οι ρίζες σέρνονται λυσίκομες στο χώμα.