Αφιερώνεται στην Έλενα Σταγκουράκη
VÍTĚZSLAV NEZVAL (1900-1958)
ΠΟΙΗΤΙΚΗ
Πρωτίστως πρέπει η χλεύη στους σπαγκοραμμένους!
Εικόνα πυρκαγιάς, σαν εμπρηστής ωραίος!
Της πλέμπας οι ζονγκλαίρ στεφάνια κάνουν με αίνους
για να στεφεί και ο έρως – μόλις τελευταίος!
Η μπομπαρία, όλοι εμείς, θα βγούμε απ’ την καπνούρα
που πόρνες, αθλητές και ποιητές ενώνει.
Στη σόμπα, πίσω από τις πόρτες, θά ’ναι σκούρα·
στην Αυστραλία θ’ αναζητήσουμε τρομπόνι
καβάλα στ’ αερολεωφορεία (πλην, φευ, ματαίως!),
τα δε οδοφράγματα απ’ τη τζαζ θε ν’ αντηχήσουν·
απ’ τ’ αστικά καυκάλια γράσο θα ρέει έως
ελέφαντες να ρθούν το ντου να μας σαλπίσουν.
Στο προλετμπάρ οι νύφες φαίνεται να υφαίνουν
τραυλίζοντας στιχάκια που τους φέραν σφαίρες·
στα εκτρώματα απαγγέλλουν θάνατο· προφταίνουν
και τους γραφιάδες φτύνουν με τρελοπαντιέρες.
Φερσίματα κομψά έχουν – σαν των τσαρλατάνων.
Τις βαρετές στροφές στο βαριετέ θα φάνε
αβιάστως και εγκαρδίως – σαν ψαχνά θυσάνων.
Τα υπόλοιπα, ώς το τέλος, μόνα τους θα πάνε.
1924
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Πρόσφατα διάβασα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"En el aire, en el invisible, navegan infinidad de ideas (εγώ θα προσέθετα και pensamientos) en movimiento. Durante su recorrido se cruzan unas con otras y producen encuentros luminosos que más tarde se plasman en imágenes, en sonidos, en palabras, en conociemiento."
Αυτές τις γραμμές, λοιπόν, αφιερώνω με τη σειρά μου στον αγαπητό μπλογκάρχη για να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την αφιέρωση.
Ο πρώτος δε στίχος φοβερός. Πέτυχε διάνα αυτούς που δεν αντέχω: τους κάθε είδους "σπαγκοραμμένους", είτε πρόκειται για χρήματα, είτε (κυρίως) για συναισθήματα, για βοήθεια κλπ.. Με λίγα λόγια, τους μίζερους.
Θερμούς χαιρετισμούς!