ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ
ΞΕΡΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Ξέρω τα μάτια σου,
ξέρω τα χείλη σου, ξέρω τα μαλλιά σου,
ξέρω το σημαδάκι
που άφησε φεύγοντας ο κεραυνός –
θέλω να πω,
ίπταμαι πάλι επί πτερύγων ανέμων,
βαδίζω πάλι στα κύματα της θαλάσσης,
ξαναβάζω το αίμα στις φλέβες μου
και σ’ αγαπώ.
Από το βιβλίο: Χρίστος Ρουμελιωτάκης, «Ξένος ειμί, και άλλα ποιήματα», Τυπωθήτω, Αθήνα 2002, σελ. 59.
Έχει νόημα, αν κανείς βρεθεί ποτέ κοντά στον Χρίστο Ρουμελιωτάκη, να τον παρακαλέσει για μια απαγγελία. Διαθέτει και τη θεατρικότητα και, κυρίως, τη φωνή. Το ποίημα, βέβαια, δε χρειάζεται να είναι δικό του.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: Συμφωνώ. Έχω ήδη εμπειρία.
ΑπάντησηΔιαγραφή