ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΗΤΣ

JORGE LUIS BORGES

ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΗΤΣ

Απ’ την αρχή ώσπου ο θάνατος να σε πετύχει

νωρίς-νωρίς, το κάλλος καιροφυλακτούσε

για σε το τρομερό, όπως γι’ άλλους κάνει η τύχη –

καλή ή όχι. Και χαράματα σε καρτερούσε

μες στο Λονδίνο, στις σελίδες τις τυχαίες

ενός περί μυθολογίας λεξικού ή

στα δώρα της ημέρας που η καρδιά σου ακούει

σαν όψεις, σα φωνές και σαν θνητές και ωραίες

της Φάνης Μπράουν ομιλίες. Ω Κητς, ω Γιάννη

παράφορε, για δες ο χρόνος πώς τυφλώνει

και πώς μια υδρία ελληνική ή ένα φίνο αηδόνι

είναι ό,τι αθάνατον για πάντα θα σε κάνει –

κι ας φεύγεις. Ήσουν η φωτιά. Και μες στη λόξα

της μνήμης πια δεν είσαι στάχτη, όχι! Είσαι η δόξα!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.