ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ

ATTILIO BERTOLUCCI

ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ

Ουρανός πεντακάθαρος
άνεμος πανάλαφρος
κι ούτε ξέρω πια πού βρίσκομαι
πού ήμουν.

Ω γυμνή γαζία,
μελαχρινή βιολέτα
στη φευγαλέα ζέστη
να μας μαραθείς τί βιάζεσαι...

Πρωινό που φεύγεις
και τίποτε δεν ξέρεις

για μέ και τη βιολέτα
που τόσο αγαπάω,
ούτε για το κλαράκι
της γαζίας το γυμνούλι –
πρωινό, όχι, μη φεύγεις.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.