CHARLES
BAUDELAIRE
ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΜΗ ΚΟΡΕΣΘΕΙΣΑ /
SED NON SATIATA
Ιδιότροπη θεότητα, σαν νύχτα μαύρη της Ινδίας,
με αρώματα από της αβάνας και του μόσχου το χαρμάνι,
δημιούργημα στοιχειού, και Φάουστ της σαβάνας με καφτάνι,
και στρίγκλα με γλουτούς εβένινους, και κόρη της μαγείας,
απ’ τις μαλαγουζιές κι απ’ το όπιο κι από τους οίνους
Βουργουνδίας
το νέκταρ προτιμώ του στόματός σου: του έρωτα το χάνι.
Και σαν σ’ εσένα οι πόθοι μου να ρθούν κινούνε καραβάνι,
τα μάτια σου είναι η στέρνα η ξεδιψάστρα της φριχτής μου ανίας.
Απ’ τα μεγάλα μαύρα μάτια, τους φεγγίτες της ψυχής σου,
πιο λίγη, ω δαίμονα, τη φλόγα χύνε πάνω μου – μα, ω, χύσου!
Δεν είμαι ο Στύγας ο αείρροος, εννιά φορές να σ’ αγκαλιάσω,
αλίμονο!, και δεν μπορώ, όχι!, Μέγαιρά μου λιμπερτίνα,
σε απελπισία να σε φέρω, αφού πριν το ηθικό σου σπάσω,
στη γέενα της κλίνης σου μετά να γίνεις Προσπερίνα!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου