ΣΤΗ ΛΑΓΚΑΔΟΥΛΑ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ


ΕΙΣ ΡΟΔΟΝ

  Δροσερό ρόδο, που ωραία θ’ ανοίξης
Τα φυλλαράκια την νέαν αυγή
Και ωραίο θα γείρης δια να ξανοίξης
Την κόρη που έρχεται να σε χαρή.
  Στη λαγκαδούλα να σε απιθώση
Που γλυκοσϊσκιάζουν τα δύο βυζιά
Όταν το βλέμμα της να καμαρώση
Πως μες στον κόρφον της στέκεις καλά.
  Κλίνει, ή σε πιάνει και σε μυρίζει
Αν και σε πότισε με κρύο νερό·
Ειπέ της ρόδο, να μην γυρίζη
Σ’ εμέ το βλέμμα της τόσο σκληρό.



Από το βιβλίο: «Άπαντα Αντωνίου Μάτεσι, μετά ιστορικών προλεγομένων, σημειώσεων και γλωσσαρίου [υπό Σπυρίδωνος Δε Βιάζη]», Εν Ζακύνθω, Εκ του Τυπογραφείου «Ο Παρνασσός» του Εκδότου Σεργίου Χ. Ραφτάνη, 1881, σελ. 31.