RENÉ
CHAR
ΑΝΑΦΟΡΑ
ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΣ
Γη και ουρανός έχουν αποκηρύξει τα εποχιακά τους ξόρκια, τις περίλεπτές τους μωρολογίες; Έχουν μήπως υποταχθεί σε όλα τούτα; Μόνο όσοι δεν έχουν ακόμα, απ’ ό,τι φαίνεται, σχέδια γι’ αυτούς, ευτυχία για μας.
Ένα κλαδί ξυπνάει στα χρυσά λόγια της λάμπας, ένα κλαδί μέσα σε άγευστο νερό, ένα κλαράκι δίχως μέλλον. Το βλέμμα επιλαμβάνεται, ταξιδεύει. Έπειτα, και πάλι, όλα λαχταράνε, υπομονεύουν, αιωρούνται και υποφέρουν. Ο άκανθος παριστάνει τον θάνατο. Τη φορά αυτή, όμως, δεν θα κάνουμε τον δρόμο μαζί.
Πολυαγαπημένη, πίσω από την πόρτα μου;
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου