Ο ΑΔΑΜ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΧΤΗ ΣΟΥ

JORGE LUIS BORGES

Ο ΑΔΑΜ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΧΤΗ ΣΟΥ

Σαν το τσαμπί το σπαθί θα πεθάνει.

Το κρύσταλλο δεν είναι πιο εύθραυστο απ’ τον βράχο.

Τα πράγματα είναι το κονισαλέο τους μέλλον.

Το σίδερο είναι η σκουριά.

Η φωνή, ο αντίλαλος. Ο Αδάμ, ο νεαρός πατέρας, είναι η στάχτη σου.

Ο έσχατος κήπος θα είναι και ο πρώτος.

Το αηδόνι και ο Πίνδαρος είναι λαλιές.

Η αυγή είναι του δειλινού η αντανάκλαση.

Μυκηναϊκό είναι το χρυσό προσωπείο.

Το πανύψηλο τείχος, η ιταμή κατερείπωση.

Ο Ουρκίσα ό,τι αφήνουν τα στιλέτα είναι.

Το πρόσωπο που κοιτιέται στον καθρέφτη

δεν είναι το χτεσινό πρόσωπο. Τό ’χει χαλάσει η νύχτα.

Ο χρόνος ο λεπτοφυής μάς δίνει σχήμα.

Τί τύχη νά ’σαι το άτρωτο νερό

που κυλάει μέσα στου Ηράκλειτου την αλληγορία

ή το συγκεχυμένο πυρ, τώρα όμως,

σε τούτη τη μέρα τη μακριά που δεν περνάει

εγώ ν’ αντέχω στη διάρκεια όντας ανήμπορος.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.