SALVATORE QUASIMODO
ΤΩΡΑ
ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ Η ΜΕΡΑ
Τέλειωσε
η νύχτα και η σελήνη
λειώνει
σιγά-σιγά στη σιγαλιά ένα γύρο,
δύει
μέσα στα κανάλια.
Είναι
τόσο ζωντανός ο Σεπτέμβρης στα χώματα τούτα
τα
πεδινά, και τα λιβάδια καταπράσινα
όπως
στις κοιλάδες του Νότου την άνοιξη.
Άφησα
τους συντρόφους,
έκρυψα
την καρδιά στ’ αρχαία τείχη από πίσω,
για
να μείνω μόνος με τη δική σου θύμηση –
έτσι
όπως είσαι πιο μακριά κι απ’ τη σελήνη,
τώρα
που ανατέλλει η μέρα
και
στα λιθάρια επάνω οι οπλές κροτούν των αλόγων!
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου