ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΤΟΥ ΠΙΚΡΟΥ ΒΙΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΤΟΥ ΠΙΚΡΟΥ ΒΙΟΥ

(Σοφοκλής «Οιδίπους τύραννος», σττ. 1477-1514)

               Στη Ζωή Μπέλλα

Κανονικά θα πρέπει να σ’ ευχαριστήσω

που μού ’φερες, ω γιέ του Μενοικέα, τώρα

εδώ τις κόρες μου. Ω Αντιγόνη, ω Ισμήνη, δώρα

καλύτερα από τους θεούς ποιά να ζητήσω;

Παιδιά μου, ποιά άλλη μένει συμφορά να ζήσω;

Μια μέρα το γονιό μου εσκότωσα –κακή ώρα–

και τη γυναίκα του γυναίκα επήρα: ιστόρα,

ω Μούσα τραγική, όσα πάθη σέρνω πίσω!

Κι απ’ τη γυναίκα εκείνη είσαστ’ εσείς παιδιά μου –

η Ισμήνη και η Αντιγόνη: δυο μικρά ζαρκάδια!

Ανύπαντρες, φτωχές μη μείνουν, Κρέων – με άδεια

την τύχη! Κι άλλο ας μη στιγματιστεί η γενιά μου…

Πατέρας τους εγώ τούς εύχομαι… τις προτρέπω…

ζωή να έχουν πιο καλή από εμέ – αν και δεν το βλέπω…

   Τυφλόματις τη Θήβα αφήνω – δίχως γρίφους –

   ύλη όντας πια εντός φροϊδικού κελύφους.