ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΚΛΑΙΓΕ

ΦΑΙΔΡΟΣ ΜΠΑΡΛΑΣ

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΚΛΑΙΓΕ…

Το κορίτσι που έκλαιγε το βράδι

ήταν η ζωή της που την έκλαιγε.

Ό,τι χάνεται τώρα,

είναι για πάντα που χάνεται.

Την είχε σημαδέψει μαύρο δάχτυλο:

ο έρωτας εδώ, εκεί ο θάνατος.

Πέρ’ απ’ αυτήν, πέρ’ από μας,

οι λεωφόροι της νύχτας

πηγαίνουν στη θάλασσα,

οι λιτανείες των πλοίων

οδεύουνε στ’ άστρα…

Τα όνειρά μας και η ζωή μας –

η ερημιά μας…

Από το βιβλίο: Φαίδρος Μπαρλάς, «Άπαντα», Τα Νέα Ελληνικά, Αθήναι 1980, σελ.127.