ΜΟΥΣΕΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ

ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΝ

   σαιξπηρική φαντασία

Αν θες να με ξεκάνεις, ήρθε η ώρα,
τώρα που όλοι με χτυπούν, νά, χτύπα·
γίνε παλάμη εσύ τροπαιοφόρα,
να γίνω εγώ από κάτω σου μια σκνίπα.

Κι όχι, μη στέρξεις μήτε ν’ ανασάνω
μήτε στιγμή σε ησυχία να κάτσω·
τώρα που σέρνομαι στο ριγκ απάνω,
μια δώσ’ μου, να βρεθώ στο καναβάτσο.

Χτύπα λοιπόν ! Συμπόνοια πιο μεγάλη
καν δεν ελπίζω ότι μπορεί να νιώσω.
Ω μην προσμένεις ν’ αναλάβω πάλι,
νοκ-άουτ στα χεράκια σου ας τελειώσω !

Τι σου ζητώ; Δαρμένος ξεδαρμένος,
έτσι και σ’ έχω χάσει, πάω χαμένος.

********************************

ΕΙΣ ΕΤΕΡΑΝ ΜΟΥΣΑΝ, ΕΤΑΙΡΑΝ

   του μουσοπόλου Γεωργίου Κεντρωτού, παραγγελιά

Μούσα δεινή,
της σαστιμάρας μου έσχατη φωνή,
πώς σβήνεις, πώς τρεμίζεις έτσι αχνή
και δεν σκορπάς από τον νου μου την αχλύ,
τι μ’ αποστρέφεσαι,
ω ουρανία ποσότης ;

Μούσα αιθέρια, ουρανική,
Μούσα, νεφέλη μου άπιαστη,
ποιότης πτητική,
μέσα στο πλήθος των πολλών
των οπαδών σου των πιστών,
δες με, γονυπετής
σε ικετεύω.
Στο μπουντουάρ σου το κρυφό,
επάξια, όσο το μπορώ,
δίπλα στους άλλους σου εραστές
δέξου, υπερούσια, κι εγώ
τις κνήμες σου να γαργαλώ
και να θωπεύω !

Μούσα ειμαρμένη μου,
Μούσα σκληρή,
Μούσα μοιραία και υποχθόνια μηχανή,
μαζί σου πάρε με, στάσου μου εσύ,
δώσε στις λέξεις μου
και στύση και ψυχή,
κι από δώ κάτω που ’χω αράξει στα ρηχά
ρυμούλκυσέ με στ' ανοιχτά,
προστάτιδα της αντοχής μου εσύ,
κάν’ τη φωνή μου αηδόνι !

Μούσα αφροδίσια,
Μούσα μου υγρή,
Μούσα ερωτιάρα μου,
μαυλίστρα, ποθεινή,
Μούσα πουτάνα εσύ —
μη με λησμόνει !